Tuctucbevalling, Morogoro, 36 graden, outreach...
Blijf op de hoogte en volg Tineke en Anne
28 November 2014 | Tanzania, Mikumi
Onze tweede stageweek zit er alweer op! Allereerst bedankt voor alle reacties op onze vorige blogs, leuk om te lezen! We hebben een hoop beleefd sinds onze vorige blog, dus tijd om jullie op de hoogte te brengen :)
Afgelopen weekend zijn we naar Morogoro geweest, een stad op 2 uur rijafstand. Na een Afrikaans anderhalfuurtje wachten konden we vertrekken. Onderweg zagen we zebra's, giraffen, olifanten en apen, de tanzanianen achterin moesten wel lachen om ons enthousiasme wanneer we weer een dier zagen. In Morogoro sliepen we in een nonnenhotel, wat niet zo'n goede zet was aangezien uitslapen er dus echt niet in zat op zondagochtend... Het hotel was verder wel heel mooi en schoon! We hebben kitenges gekocht ( mooie gekleurde doeken ) en gezwommen in het zwembad van het meeste luxe hotel van Morogoro, dat was echt heeeeeerlijk!! Op de terugweg zaten er mensen van de Masaai ( volksstam ) bij ons in de auto die uiteraard allemaal even aan ons haar moesten zitten.
We zijn nu halverwege onze stage en hebben hier al ontzettend veel geleerd, maar don't worry, er is nog genoeg te leren over! We krijgen langzaam steeds beter contact met de verloskundigen en de patiënten. De verloskundigen zijn soms wat lastig te peilen. En waar de patiënten eerst de kat ( of toepasselijker: de aap ) uit de boom keken, komen ze nu helemaal los. Ze lachen, zwaaien, willen op de foto en we oefenen onze 10 woorden Swahili met hun. Niet meer dan logisch dan dat we regelmatig door hen worden uitgelachen. Maar eerlijk is eerlijk, wij kunnen ook niet altijd ons lachen inhouden!
Deze week had veel leuke momenten maar ook minder leuke en verdrietige. Zo werden er een aantal kinderen geboren met een slechte start en is er afgelopen woensdag een kraamvrouw overleden. Zij was 6 dagen daarvoor bevallen van haar tweede kind, maar had hierbij veel nabloedingen, aan de gevolgen hiervan is ze overleden. Ondanks dat wij niet veel bij haar behandeling betrokken waren, greep dit ons toch aan.
En dan moeten we natuurlijk de leuke dingen niet vergeten! We hebben onze eerste bevallingen zelf gedaan, natuurlijk lieten ze ons niet helemaal alleen en wouden ze zich er graag mee bemoeien, maar toch was het heel leuk om te doen! Het blijft echter wennen dat ze de bevallingen hier totaal anders doen dan in Nederland, we komen soms wel gefrustreerd thuis. De teller staat nu op 17 bevallingen in totaal, we hopen dat we in de komende weken meer zelfstandig aan het werk kunnen. Wellicht kunnen we er nog een bevalling in een tuctuc aan toevoegen? Schijnt hier regelmatig te gebeuren en wij hebben er ook al één gezien! Wel jammer dat iedereen braaf doeken ervoor ging houden zodat we het niet goed konden zien ;)
Gister zijn we meegeweest naar de outreach. Het ziekenhuis heeft 3 buitenposten waar ze regelmatig heen gaan. Wij gingen mee en hebben als mzungu's ( = blanken ) braaf lollies en ballonnen uitgedeeld, zoals van ons verwacht werd. De kinderen waren allemaal super schattig. Tijdens een outreach worden de kinderen gewogen en gevaccineerd en krijgen zwangere vrouwen een controle. Wij hebben hierbij geholpen, erg leuk om het echte "platte"land van Tanzania te zien!
Ook zijn we al aardig op stoom voor ons project. We hebben vijf interviews afgenomen met medewerkers van het ziekenhuis over de voedingsgewoonten van zwangeren. Vervolgens hebben we enquêtes afgenomen bij de zwangeren over hun voedingsgewoonten. Zo zijn we erachter gekomen dat men vroeger geloofde dat je geen eieren moest eten tijdens je zwangerschap, je zou er een kale baby van krijgen en ook nog eens een te groot kind wat misschien niet past tijdens de bevalling. Sinds de mogelijkheid tot een keizersnede is dit fabeltje de wereld uitgeholpen. Vanaf nu zullen we ons bezig houden met het verwerken van de uitkomsten tot een fantastische presentatie voor de medewerkers van het ziekenhuis en een bijeenkomst voor de zwangeren. Naast dat we dit project doen zijn we elke dag op de verloskamers te vinden, dus het is nog wel aanpoten!
Zojuist hebben we een afscheidsdiner gehad omdat Henk ( de techneut ) morgen weer naar Nederland vertrekt. Er waren twee nonnen ( Maximilliano & Cysticia ) en twee andere medewerkers waarmee we hebben gegeten. Na afloop werd er gezongen, kreeg Henk een cadeau, moest er geproost worden terwijl we 'Kwaheri' (=doei) riepen en kreeg iedereen cake gevoerd. Erg grappig! We zijn niet lang alleen, wat morgen komt er alweer een nieuw Nederlands meisje aan, zij is co-assistent en komst ons vergezellen.
Het eten wordt elke dag voor ons gekookt door Joyce en Esther. De eerste 1,5 week aten we afwisselend rijst, chipsi (aardappel) met kip of spaghetti. Tot onze grote spijt is de spaghetti weggevallen uit de cyclus, wéér een dag extra taaie kip dus. Dit weekend gaan we gelukkig lekker uit eten!
Verder gaan we morgen naar een Tanzaniaanse bruiloft, de eerste cultuurverschillen werden alweer duidelijk toen we de uitnodiging probeerden te ontcijferen. Er stond op dat we om 9.00 aanwezig moesten zijn in de kerk. Bij navraag bleek dat er een andere tijdsindeling geld en dit dus 3 uur smiddags is! Hoera want nu kunnen we uitslapen!
Veel liefs,
Anna en Tina
(Onze nieuwe namen)
Afgelopen weekend zijn we naar Morogoro geweest, een stad op 2 uur rijafstand. Na een Afrikaans anderhalfuurtje wachten konden we vertrekken. Onderweg zagen we zebra's, giraffen, olifanten en apen, de tanzanianen achterin moesten wel lachen om ons enthousiasme wanneer we weer een dier zagen. In Morogoro sliepen we in een nonnenhotel, wat niet zo'n goede zet was aangezien uitslapen er dus echt niet in zat op zondagochtend... Het hotel was verder wel heel mooi en schoon! We hebben kitenges gekocht ( mooie gekleurde doeken ) en gezwommen in het zwembad van het meeste luxe hotel van Morogoro, dat was echt heeeeeerlijk!! Op de terugweg zaten er mensen van de Masaai ( volksstam ) bij ons in de auto die uiteraard allemaal even aan ons haar moesten zitten.
We zijn nu halverwege onze stage en hebben hier al ontzettend veel geleerd, maar don't worry, er is nog genoeg te leren over! We krijgen langzaam steeds beter contact met de verloskundigen en de patiënten. De verloskundigen zijn soms wat lastig te peilen. En waar de patiënten eerst de kat ( of toepasselijker: de aap ) uit de boom keken, komen ze nu helemaal los. Ze lachen, zwaaien, willen op de foto en we oefenen onze 10 woorden Swahili met hun. Niet meer dan logisch dan dat we regelmatig door hen worden uitgelachen. Maar eerlijk is eerlijk, wij kunnen ook niet altijd ons lachen inhouden!
Deze week had veel leuke momenten maar ook minder leuke en verdrietige. Zo werden er een aantal kinderen geboren met een slechte start en is er afgelopen woensdag een kraamvrouw overleden. Zij was 6 dagen daarvoor bevallen van haar tweede kind, maar had hierbij veel nabloedingen, aan de gevolgen hiervan is ze overleden. Ondanks dat wij niet veel bij haar behandeling betrokken waren, greep dit ons toch aan.
En dan moeten we natuurlijk de leuke dingen niet vergeten! We hebben onze eerste bevallingen zelf gedaan, natuurlijk lieten ze ons niet helemaal alleen en wouden ze zich er graag mee bemoeien, maar toch was het heel leuk om te doen! Het blijft echter wennen dat ze de bevallingen hier totaal anders doen dan in Nederland, we komen soms wel gefrustreerd thuis. De teller staat nu op 17 bevallingen in totaal, we hopen dat we in de komende weken meer zelfstandig aan het werk kunnen. Wellicht kunnen we er nog een bevalling in een tuctuc aan toevoegen? Schijnt hier regelmatig te gebeuren en wij hebben er ook al één gezien! Wel jammer dat iedereen braaf doeken ervoor ging houden zodat we het niet goed konden zien ;)
Gister zijn we meegeweest naar de outreach. Het ziekenhuis heeft 3 buitenposten waar ze regelmatig heen gaan. Wij gingen mee en hebben als mzungu's ( = blanken ) braaf lollies en ballonnen uitgedeeld, zoals van ons verwacht werd. De kinderen waren allemaal super schattig. Tijdens een outreach worden de kinderen gewogen en gevaccineerd en krijgen zwangere vrouwen een controle. Wij hebben hierbij geholpen, erg leuk om het echte "platte"land van Tanzania te zien!
Ook zijn we al aardig op stoom voor ons project. We hebben vijf interviews afgenomen met medewerkers van het ziekenhuis over de voedingsgewoonten van zwangeren. Vervolgens hebben we enquêtes afgenomen bij de zwangeren over hun voedingsgewoonten. Zo zijn we erachter gekomen dat men vroeger geloofde dat je geen eieren moest eten tijdens je zwangerschap, je zou er een kale baby van krijgen en ook nog eens een te groot kind wat misschien niet past tijdens de bevalling. Sinds de mogelijkheid tot een keizersnede is dit fabeltje de wereld uitgeholpen. Vanaf nu zullen we ons bezig houden met het verwerken van de uitkomsten tot een fantastische presentatie voor de medewerkers van het ziekenhuis en een bijeenkomst voor de zwangeren. Naast dat we dit project doen zijn we elke dag op de verloskamers te vinden, dus het is nog wel aanpoten!
Zojuist hebben we een afscheidsdiner gehad omdat Henk ( de techneut ) morgen weer naar Nederland vertrekt. Er waren twee nonnen ( Maximilliano & Cysticia ) en twee andere medewerkers waarmee we hebben gegeten. Na afloop werd er gezongen, kreeg Henk een cadeau, moest er geproost worden terwijl we 'Kwaheri' (=doei) riepen en kreeg iedereen cake gevoerd. Erg grappig! We zijn niet lang alleen, wat morgen komt er alweer een nieuw Nederlands meisje aan, zij is co-assistent en komst ons vergezellen.
Het eten wordt elke dag voor ons gekookt door Joyce en Esther. De eerste 1,5 week aten we afwisselend rijst, chipsi (aardappel) met kip of spaghetti. Tot onze grote spijt is de spaghetti weggevallen uit de cyclus, wéér een dag extra taaie kip dus. Dit weekend gaan we gelukkig lekker uit eten!
Verder gaan we morgen naar een Tanzaniaanse bruiloft, de eerste cultuurverschillen werden alweer duidelijk toen we de uitnodiging probeerden te ontcijferen. Er stond op dat we om 9.00 aanwezig moesten zijn in de kerk. Bij navraag bleek dat er een andere tijdsindeling geld en dit dus 3 uur smiddags is! Hoera want nu kunnen we uitslapen!
Veel liefs,
Anna en Tina
(Onze nieuwe namen)
-
29 November 2014 - 10:24
Suzanne:
Meiden, wat een prachtig verhaal weer. Geniet van de stage en de bruiloft, leuk hoor! -
29 November 2014 - 10:37
Christel:
Jinika, wat een geweldig verhaal weer:) heel erg leuk om te lezen dat jullie het zo naar jullie zin hebben. Wat een ervaringen doen jullie op, ik ben benieuwd of jullie ook een tuctuc ervaring krijgen, vrij oncomfortabel lijkt me dat haha, veel plezier op de bruiloft. En blijf schrijven, heel leuk om jullie te volgen :) Dikke kus! -
29 November 2014 - 10:41
Femke A:
Leuk om te lezen! Julie maken echt zo veel mee in korte tijd, ongelofelijk bijzonder! Geniet ervan. -
29 November 2014 - 10:41
Femke A:
Leuk om te lezen! Julie maken echt zo veel mee in korte tijd, ongelofelijk bijzonder! Geniet ervan. -
29 November 2014 - 11:57
Ans:
Ik ben een beetje jaloers! Mooi, mooi.
Heb nog een goede tijd daar! -
29 November 2014 - 13:17
Gerja:
Lieve meiden, heb genoten van jullie update en de leuke foto's.
Veel plezier op de bruiloft en ik hoop dat er volgende week weer veel gezonde Tanzaniaantjes worden geboren onder jullie begeleiding XXX -
29 November 2014 - 14:45
Cuny Ten Hacken:
Heel veel liefs van ons,wat een avonturen weer!! En vandaag de bruiloft!!
En wat ontzettend leuk dat jullie een schooltje hebben bezocht!! Ik ben jaloers!!!! Ik wil foto's zien!!!!
Jullie hebben er al weer 2 weken op zitten,wij gaan hier de kou in! Deze week sinterklaas op school,de kinderen zitten vol spanning!!
dikke knuffel en tot mails,
Cuny -
29 November 2014 - 17:48
Fleur:
Ontzettend leuk verhaal! En die foto's: geweldig! De leukste vind ik die van jullie met de kindjes - kijk dat jongetje naast Anne, echt te grappig, haha! Liefs xxx -
29 November 2014 - 21:24
Valerie:
wauw leuk om alles te lezen!! :) :) veel plezier op de bruiloft! zal wel heel anders zijn dan een nederlandse!
xxx -
30 November 2014 - 02:00
Lucy:
Hoi Anna en Tina ;)!
Wat bijzonder allemaal! Zo leuk om jullie verhalen te lezen! Emma en ik zeggen vaak tegen elkaar: "hoe zou het nu met Anne en Tineke gaan in Tanzania?" Geniet ervan!
Ps. Wij krijgen, als we ons voorstllen, juist vaak te horen: "oh those are normal names!" Haha! -
30 November 2014 - 18:03
Paulien:
Toppers!!! Goed bezig meiden, jullie project nog combineren met veel op vk staan, wat wij verloskundigen natuurlijk het allerleukste vinden :) Nog 2 weekjes, hopelijk nog heel veel bevallingen en misschien ook iets soepelere verloskundigen die jullie manier van werken prima vinden en jullie lekker zelf bevallingen gaan doen. Kunnen jullie vast en zeker prima! :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
