De eerste dagen!
Blijf op de hoogte en volg Tineke en Anne
19 November 2014 | Tanzania, Mikumi
Karibu, habari, nzuri! Ja we zijn al goed ingeburgerd!
Daar zijn we weer!
De eerste drie dagen in de Maternirty Ward zitten erop. We zullen jullie even vertellen hoe een normale dag eruit ziet hier. Om kwart over 6 staat de wekker, om vervolgens om half 8 in de kapel de dag te starten met alle verpleegkundigen en artsen. We beginnen met een gebed en een voordracht (allemaal in het Swahili). Daarna lopen we naar de kinderafdeling om de grote overdracht mee te maken. Hier wordt er verteld wat er allemaal gebeurd is in het hele(!) ziekenhuis. Meestal in het Swahili en soms in het Engels. Als er iemand overleden is dan wordt er ook gebeden voor diegene. We vervolgen onze route naar de Maternity Ward, om ook daar nog een keer een overdracht te krijgen. Tijdens het uitdelen van de dossiers van de vrouwen, oefenen we met het uitspreken van alle namen (en dat zijn er nogal wat). We worden regelmatig uitgelachen. Op de afdeling liggen sommige vrouwen met z'n tweeën op een bedje (+ twee babies..).
Onze taak is om alle bloeddrukken op te meten en temperaturen te meten bij de vrouwen. Daar zijn we meestal wel even mee bezig. Dit moet overigens van de dokter allemaal snel gebeuren, terwijl hij vervolgens uren over zijn visites doet... Verder zijn we de rest van de dag bezig met de barende vrouwen. Om half 3 (vroeg he?) zit de dienst er alweer op.
Tot nu toe hebben we al zes bevallingen gezien, waarvan twee keizersnedes. De eerste bevalling die we zagen verliep gelukkig prachtig.
Gisteren maakten we een bevalling mee die anders verliep. De 21-jarige vrouw (of eigenlijk meisje), die ging bevallen van haar eerste kind, had om 12 uur 's middags 9 centimeter en staande vliezen. Om 4 uur gingen we haar weer toucheren (= inwendig onderzoek) (eerder mocht niet) en had ze volledige ontsluiting! De vliezen waren alleen nog steeds niet gebroken.. De verloskundigen vond dat we wel weer na 2 uur langs konden komen om weer te toucheren. Toen was de situatie idem. De verloskundige vond het een goed idee om na 4 uur weer te toucheren, maar toen we het verhaal aan de arts vertelden ging hij gelukkig de vliezen breken en persen, eindelijk! Het duurde volgens de arts alleen allemaal te lang. Na 5 minuten persen was het hoofd zichtbaar, maar toch gingen ze fundusexpressie geven (= hard op de buik v/d moeder drukken) en werd er een knip gezet door de arts. Het kind kwam slap ter wereld en bewoog amper. Gelukkig begon het na prikkelen, hard op de voeten slaan en meerdere malen beademen te huilen. De apgarscore was een 8 en geen 4. Na de bevalling was de vrouw aan het hyperventileren en bedankte ze ons....
Zo gaat dat dus hier... Wel even wennen hoor! Maar we moeten maar bedenken dat iedereen het beste wil voor moeder en kind. Uiteraard zijn er ook veel leuke momenten: een lieve glimlach van een moeder of het knuffelen met de super schattige kindjes. Als we erom vragen mogen we vaak de handeling zelf uitvoeren en daar leren we ook veel van!
Verder is het hier lekker heet, 35 graden, en hebben we stokstaartjes en apen in onze achtertuin. Erg leuk vermaak! Vanavond gaan we uiteten met de Nederlanders en een aantal artsen, omdat morgen hier twee Nederlanders vertrekken.
Tot snel, kwaheri! (Doei!)
Ps. We hebben foto's toegevoegd!
Daar zijn we weer!
De eerste drie dagen in de Maternirty Ward zitten erop. We zullen jullie even vertellen hoe een normale dag eruit ziet hier. Om kwart over 6 staat de wekker, om vervolgens om half 8 in de kapel de dag te starten met alle verpleegkundigen en artsen. We beginnen met een gebed en een voordracht (allemaal in het Swahili). Daarna lopen we naar de kinderafdeling om de grote overdracht mee te maken. Hier wordt er verteld wat er allemaal gebeurd is in het hele(!) ziekenhuis. Meestal in het Swahili en soms in het Engels. Als er iemand overleden is dan wordt er ook gebeden voor diegene. We vervolgen onze route naar de Maternity Ward, om ook daar nog een keer een overdracht te krijgen. Tijdens het uitdelen van de dossiers van de vrouwen, oefenen we met het uitspreken van alle namen (en dat zijn er nogal wat). We worden regelmatig uitgelachen. Op de afdeling liggen sommige vrouwen met z'n tweeën op een bedje (+ twee babies..).
Onze taak is om alle bloeddrukken op te meten en temperaturen te meten bij de vrouwen. Daar zijn we meestal wel even mee bezig. Dit moet overigens van de dokter allemaal snel gebeuren, terwijl hij vervolgens uren over zijn visites doet... Verder zijn we de rest van de dag bezig met de barende vrouwen. Om half 3 (vroeg he?) zit de dienst er alweer op.
Tot nu toe hebben we al zes bevallingen gezien, waarvan twee keizersnedes. De eerste bevalling die we zagen verliep gelukkig prachtig.
Gisteren maakten we een bevalling mee die anders verliep. De 21-jarige vrouw (of eigenlijk meisje), die ging bevallen van haar eerste kind, had om 12 uur 's middags 9 centimeter en staande vliezen. Om 4 uur gingen we haar weer toucheren (= inwendig onderzoek) (eerder mocht niet) en had ze volledige ontsluiting! De vliezen waren alleen nog steeds niet gebroken.. De verloskundigen vond dat we wel weer na 2 uur langs konden komen om weer te toucheren. Toen was de situatie idem. De verloskundige vond het een goed idee om na 4 uur weer te toucheren, maar toen we het verhaal aan de arts vertelden ging hij gelukkig de vliezen breken en persen, eindelijk! Het duurde volgens de arts alleen allemaal te lang. Na 5 minuten persen was het hoofd zichtbaar, maar toch gingen ze fundusexpressie geven (= hard op de buik v/d moeder drukken) en werd er een knip gezet door de arts. Het kind kwam slap ter wereld en bewoog amper. Gelukkig begon het na prikkelen, hard op de voeten slaan en meerdere malen beademen te huilen. De apgarscore was een 8 en geen 4. Na de bevalling was de vrouw aan het hyperventileren en bedankte ze ons....
Zo gaat dat dus hier... Wel even wennen hoor! Maar we moeten maar bedenken dat iedereen het beste wil voor moeder en kind. Uiteraard zijn er ook veel leuke momenten: een lieve glimlach van een moeder of het knuffelen met de super schattige kindjes. Als we erom vragen mogen we vaak de handeling zelf uitvoeren en daar leren we ook veel van!
Verder is het hier lekker heet, 35 graden, en hebben we stokstaartjes en apen in onze achtertuin. Erg leuk vermaak! Vanavond gaan we uiteten met de Nederlanders en een aantal artsen, omdat morgen hier twee Nederlanders vertrekken.
Tot snel, kwaheri! (Doei!)
Ps. We hebben foto's toegevoegd!
-
19 November 2014 - 16:53
Femke:
Ooo meiden!! Zo leuk om te lezen! En prachtige foto's er ook bij! Wel heftig hè die bevallingen.. ze zijn daar echt bang voor vliezen breken inderdaad! Leuk verhaal, veel plezier nog en geniet ervan, vier weken gaan heel snel! -
19 November 2014 - 22:10
Margot:
geweldig om te lezen meiden! Ook wel heel heftig. Moedig van jullie dit aangegaan te zijn! Lieve groet en veel plezier! Margot -
20 November 2014 - 15:50
Gerja:
Wat hebben jullie al veel meegemaakt ! En jullie zijn nog geen week daar........
Ik vind jullie superstoer en wat een leuke foto's , smelt ♡♥
-
23 November 2014 - 21:13
Cuny:
Lieve dames,Ontzettend leuk om te lezen wat jullie nu weer beleven! Wij leven hier met jullie mee....We <3 de mooie foto's!!! Tot mails !!! XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
